Een dag Vaticaan

Met groepsrondleiding

(deze tekst verwijst naar het hoofdstuk over Rome en het Vaticaan in onze gids: Grand Tour naar Rome.)

Bij vertrek van huis hadden we geen vast schema voor Rome gemaakt. We zijn graag flexibel en we vertrouwen soms op onze getrainde neuzen voor het juiste moment. Bij het Vaticaan liet onze neus ons in de steek. Er stond een wachtrij van tweeënhalf uur. Zonde van de tijd. ’s Avonds terug op de camping besloten we een rondleiding te boeken op maandag. Dat betekent zoeken op Internet naar een betrouwbaar adres. Voor € 35 per persoon, inclusief de toegang voor het Vaticaans Museum, boekten we een groepstour van 2 tot 5 uur. De ontvangst op het kantoortje van de touroperator was tamelijk onvriendelijk, maar de gids zag er leuk en gezellig uit. Chiara heette ze. Spreek uit ‘Ki-ja-ra’, Ki-ja-ra’… ze bleef het herhalen met een hoog scherp stemmetje tot ze zeker wist dat iedereen het had gehoord.

Mie-ke-lan-sje-loo

We kregen een oortje in met een zendertje en liepen naar de ingang van het museum. Daar moesten we ongeveer 20 minuten wachten tot Ki-ja-ra de tickets had opgehaald, terwijl ze voortdurend leuk bedoelde onzin in de microfoon bleef roepen. Achter haar aan liepen we het museum in. Bovenaan de lange wenteltrap zonder treden kregen we een kwartiertje les in gedrag binnen het Museum en een litanie over illegale gidsen die de universitair geschoolde officiële gidsen zoals zij het brood uit de mond stootte. Daarna een lesje in uitspraak van de naam Michelangelo. Mie-ke-lan-sje-loo! Ze bleef het herhalen, ook toen we eenmaal buiten stonden en ze ons voor een paneel van de Sixtijnse kapel neerzette en een les Mie-ke-lan-sje-loo gaf, gelardeerd met grapjes die we intussen niet meer aan konden horen. Ons recept: oortje uit en rondom wat foto’s maken. Enfin, 1 uur en 45 minuten na aanvang van de rondleiding gingen we eindelijk het museum in. We hadden nog een uur en een kwartier voordat de Sixtijnse kapel zou sluiten. Dus snel door de lange galerieën van de Kandelaars en van de Wereldkaarten. ‘Follow Ki-ja-ra! Stay with Ki-ja-ra! Do not walk past Ki-ja-ra!’ Het knetterde voortdurend in onze koptelefoon, terwijl we eindelijk wat moois hadden om rustig te bekijken. De lange galerieën met de wereldkaarten en de kunstig gedecoreerde plafonds zijn interessant genoeg om in een rustig tempo de galeria door te schuifelen. Maar nee, we moesten ‘Hurry, the Sixtine Chapel is closing..!’

€ 70 in het wijwater gegooid

Het begon tot ons door te dringen dat we de beroemde kamers van Rafaël misschien niet te zien kregen. En inderdaad, desgevraagd konden we kiezen om zelf nog even snel de Stanze di Raffaello te bekijken, maar dan zou de Sixtijnse kapel gesloten zijn en dus ook de doorloop naar de Sint Pieter.

Een kwartier later stonden we met de hele groep buiten voor de Sint Pieter en nam Ki-ja-ra afscheid. Die fooi had ze dik verdiend, vond het grootste deel van de groep. Wij hadden het gevoel dat we € 70 in het wijwater hadden gegooid. Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om op eigen gelegenheid de werkelijk verbluffend schitterende Sint Pieter te bekijken.

Naschrift: niet alle organisaties zullen dit soort ramp-rondleidingen verzorgen. Van buren op de camping hoorden we een heel positief bericht over een bureau met Nederlandse gidsen die het uitstekend doen. Helaas kunnen we niet uit eigen ervaring spreken, dus kunnen we geen bureaus aanbevelen.