REIS DOOR HET BINNENLAND VAN SPANJE - 3

Van Toledo naar Alicante. Maar... It giet nèt oan!
Waarom zijn we in hemelsnaam van Toledo naar Alicante gereden? 400 kilometer dwars door Spanje over een nieuwe (bijna lege) tolweg. Naar een camping als een dorp met 1300 standplaatsen vol babyboomers, vlak bij de luchthaven van Alicante. Waarom kochten we dat ticket naar huis, met retourvlucht één week later? Natuurlijk: voor de tocht der tochten. Startbewijs in de achterzak. Daar heb je wel iets voor over toch?
Na drie etages Prado in Madrid, het Koninklijke Paleis met z'n 30 pompeuze zalen, de drukst versierde kathedraal ter wereld in Toledo en alle zalen van het El Greco huis zat het met onze conditie wel goed. Zo'n 30 kilometer lopen en slenteren in vier dagen moeten genoeg zijn om in ieder geval de start en het aantrekken van de schaatsen goed te doorstaan. Misschien halen we de eerste stempelpost en verder zien we wel. Dus kochten we die tickets voor vrijdag 10 februari en bereidden we ons mentaal voor op een nachtelijke taxirit naar Leeuwarden. Geacclimatiseerd waren we al. Tussen -8 en -12 In de Sierra de Guadarrama bij Madrid (foto hieronder) en rond het vriespunt bij Toledo. Eén bevroren waterleiding later waren we op weg.

En toen kwam de jobstijding. Op tv zagen we Erben Wennemars bijna in huilen uitbarsten. Eric Hulzebos zong z'n verdriet weg. En wij? Onbeschrijfelijk hoe we er aan toe waren. Alleen een goede fles Ribero del Duero kon ons opbeuren. Intussen hebben we ons schema weer opgepakt. De temperatuur stijgt, dus vanmiddag genoten we op een terras in de zon in Denia van tapas met (alweer) een lekker wijntje. Volgende week om deze tijd lopen we in het Alhambra, bij die 20 graden waar we al zo lang op hopen. Als het dan toch on giet is het jammer. Dan zien we het wel op tv.
PS - dat startbewijs hadden wij natuurlijk niet in de achterzak. Maar we hebben een stil vermoeden waarom al die Nederlandse campers op dat babyboomersterrein dagenlang leegstonden...