Spanje - tot besluit: TWEE GEWELDIGE STEDEN

Na acht weken zijn we weer thuis. Ik realiseer me dat we op ons weblog maar een fractie van onze reis hebben laten zien. De oorzaak: af en toe wilden we ook gewoon een beetje vakantie houden en een paar dagen zonder laptop of iPad doorbrengen. Het gevolg daarvan is wel dat ik nu al vijf dagen bezig ben met het selecteren van zo’n 3000 foto’s en tientallen filmpjes. Even tijd voor een kleine pauze om terug te kijken op de laatste twee weken van de reis.
VALENCIA EN CALATRAVA

De grootste verrassing was wel Valencia. Een heerlijke stad om doorheen te slenteren en je vergapen aan oude en spectaculaire nieuwe architectuur. Bij dat laatste denk je natuurlijk meteen aan Calatrava. De oude Spaanse meester van de moderne architectuur heeft aan de rand van de stad, vlak bij de vernieuwde haven, een geweldig complex van imposante gebouwen, bruggen en promenades gerealiseerd. Het Ciudad de las Artes y las Sciencias is het nieuwe uithangbord van een stad die de afgelopen twintig jaar miljarden heeft uitgegeven om een van de grote trekpleisters van het wereldtoerisme te worden.

Jammer dat het nu economisch zo slecht gaat in Spanje en dat de inhoud van het centrum sterk achterblijft bij het uiterlijk. Desondanks móet je hier geweest zijn. Je waant je soms in een Star Wars film met al die vervreemdende vormgeving. Daar tegenover staat dat er ook gewoon een dierentuintje is. Nou ja, een Oceanografisch centrum, heet het. Met een super-aquarium, een wetlands-dôme met rode ibissen en roze lepelaars en een heuse dolfijnenshow. Die laatste is natuurlijk de grote publiekstrekker, waar tenminste nog wat geld mee wordt verdiend. Helemaal koosjer schijnt het niet te zijn zo’n dolfijnenshow, hoorde ik laatst in een tv-discussie tussen biologen. Maar ja het is altijd nog minder erg (en in ieder geval leuker) dan een stierengevecht…
TO CORRIDA OR NOT TO CORRIDA
En tja, daar waren we toch bijna naar toegegaan in Valencia onder het motto: je moet het hebben gezien om er over te kunnen meepraten. In het kader van het Fallas festival, waarbij enorme poppen in de stad worden opgesteld, die later in brand worden gestoken, is er in de grote arena naast het station elke dag een ‘corrida’. Omdat we alleen eersterangs kaarten van € 55 euro per stuk konden krijgen, zagen we er toch maar vanaf. Honderdtien euri om een waarschijnlijk gruwelijke show bij te wonen was ons iets te gortig. Ik geef toe, een nogal pragmatische reden. Aan de andere kant: We zagen overal dat de corrida zo is verweven met de cultuur van Zuid-Spanje dat je er niet omheen kunt. Dus als we nog een keer gaan, zullen we waarschijnlijk toch ergens een kaartje kopen. Waarschijnlijk voor één keer.
NAAR BARCELONA: NAAR HUIS

We sloten de reis af in Barcelona. Altijd mooi, altijd geweldig, al viel de toeristische drukte ons na al die relaxte steden in het zuiden wel een beetje rauw op ons dak. Barcelona was ook een beetje thuiskomen. Bij eerdere reizen bezochten we het nieuwe havenkwartier (van de Olympische Spelen), de Sagrada Familia en het Park Güell. Nu zwierven we door de Barri Gòtic , we gingen ondergronds in het stadsmuseum (een schitterende expositie van Romeinse opgravingen), namen de kabeltram naar de Montjuïg, het Miromuseum, en daalden af via de trappen van het Palau Nacional de Montjuïc. Soms waanden we ons in het verhaal van ‘De schaduw van de wind’ van Zafón, maar plotseling leek het alsof ik midden in het hedendaagse Den Haag stond, voor het hagelwitte stadhuis. Richard Meier, de architect van het imposante stadhuis van mijn geboortestad, heeft in Barcelona recent het Museum voor Hedendaagse kunst gebouwd, het MACBA, Museu d’Art Contemporani de Barcelona. Midden tussen kleine oude straatjes, achter de Rambla, staat daar ineens op een groot plein een kolossaal hagelwit gebouw voor je met veel glas aan de voorkant en een gladde, wat hellende bestrating die veel skaters en skateboarders aantrekt. Een mooie plek om even de drukte van de Ramblas te ontvluchten. Zittend op een aangenaam terras achter het museum kwamen we tot de slotsom dat het mooi was geweest. Naar huis!