RENT A COCHE. AHORA!

Ooit stond ik samen met fotograaf Jan Suys in Nieuw-Zeeland, op het vliegveld van Wellington, naast een Duitser, aan de andere balie, die een probleem had om uit te leggen wat hij wilde. Aan zijn op steeds grotere toonhoogte en met steeds meer volume uitgesproken "Ich will Jetzt unmittelbar nach München fliegen" begreep ik dat hij weg wilde uit Nieuw Zeeland. Maar de grondstewardess sprak geen Duits en hij sprak geen woord Engels. In Nieuw-Zeeland! Denkend aan 1974 lieten we hem aanmodderen. Wat ons betreft bestond München niet, dus waar had hij het over? Trouwens, als je in Nieuw Zeeland wilt rondreizen, moet je ook maar Engels leren. Toch?
Nu reizen wij in Spanje, het hele land door. En wat ons opvalt is dat Spanjaarden nauwelijks Engels spreken. We snappen waarom het Spanje economisch niet zo goed gaat in het moderne Europa. Moeten ze maar Engels leren spreken... Intussen voelen we ons toch behoorlijk hetzelfde als die Duitser in Nieuw-Zeeland. Lastig als je de taal van het land niet spreekt. We proberen het met Engels, met Frans (wat we allebei redelijk beheersen) en met een beetje Italiaans. Maar het blijft behelpen. Die Spanjaarden hebben toch een heel eigen manier van praten. Snel en veel letters inslikkend, beetje raspend en in ieder geval héél slecht verstaanbbaar.

Het hardst worden we geconfronteerd met ons eigen onvermogen tot communiceren als we voor twee dagen een autootje willen huren om de 'Witte-dorpenroute' te rijden. Veel kleine weggetjes, dorpjes met smalle straatjes en intieme pleintjes (zie foto hiernaast), dus weinig parkeerruimte. Dat doe je makkelijker met een Cliootje dan met een fullsize camper. We bellen het nummer van Velasquez Autorent in Ronda. Een vriendelijke meisjesstem antwoordt. Nee, ze spreekt geen Engels. "Coche, aquiler", roepen we. Een riedel Spaans. "Sorry, encore...". Veel geluid aan de andere kant, onherkenbare woorden. "Ahora", roepen we, we willen het nu! Uiteindelijke begrijpen we dat we naar het kantoor kunnen komen en dat er een auto klaar staat.
We nemen een taxi en komen bij Velasquez in het centrum van Ronda. Een buitengewoon vriendelijke man, die geen woord Engels spreekt, helpt ons voor een klein bedrag aan een leuk autootje voor het weekend. Geen extra kilometers, alles inclusief. Vaktaal, die begrijpen we allebei.
Bij het terugbrengen van de auto vragen we nog waar we een taxi kunnen vinden om terug te komen bij onze camper. Mr. Velasquez wijst naar de auto en gebaart dat we even moeten wachten. Hij brengt ons persoonlijk terug naar de camping. Onderweg vertelt hij nog dat hij in zijn jonge jaren zes maanden in Groningen heeft gewoond. Colleges gevolgd aan de universiteit. Het verbaast hem nog altijd dat Nederlanders hun talen zo goed spreken. Nee, Nederlands heeft hij niet geleerd. "Alle Nederlanders spreken immers Engels!
Hieronder een filmpje van een klein deel van onze rondreis langs de Witte Dorpen van Andalusië.
">
Toegift: een bijzondere foto die we schoten bij het brug in Ronda. De stad wordt door een diepe kloof in tweeën gesplitst. In het ochtendlicht staan de rotspilaren stoer op wacht om alle nevels vanuit het land buiten de poort te houden... Klik op de foto om te vergroten.